അമ്മിണിയുടെ ഭാരതപര്യടനം- ഭാഗം 1: പാണ്ടിക്കഥകള്‍

രണ്ടു പതിറ്റാണ്ടിലധികം വര്‍ഷം ദൈവത്തിന്‍റെ സ്വന്തം നാട്ടില്‍ സുഖിച്ചു കഴിഞ്ഞ ശേഷം, വലിയ വലിയ സ്വപ്നങ്ങളും പിന്നെ കുറെ വീമ്പുകളും പെട്ടി നിറയെ പുസ്തകങ്ങളുമായി അമ്മിണിക്കുഞ്ഞ് പാണ്ടിനാട്ടിലേക്ക് കുടിയേറിയിട്ട് ഇന്നേക്ക് 3 മാസം 2 ആഴ്ച .എന്തൊക്കെ ആയിരുന്നു? മലപ്പുറം കത്തി, ഒലക്കേടെ മൂട്..അവസാനം പവനായി ശവമായി!

വലിയ വീരവാദങ്ങളായിരുന്നു .. തനിയെ cook ചെയ്യും ,കാശു സേവ് ചെയ്തു വീട്ടുകാര്‍ക്ക് കൂടിയ എന്തൊക്കെയോ മേടിച്ചു കൊടുക്കും , electronics പഠിച്ചാലും സോഫ്റ്റ്‌വെയര്‍ എഞ്ചിനീയര്‍ ആകാമെന്ന് IT‌ പഠിച്ച സുന്ദരീമണികള്‍ക്ക് കാട്ടികൊടുക്കും, അവസാനം കമ്പനി CEO പുറത്തു തട്ടിക്കൊണ്ട് പറയും "പഹയത്തീ , ഇജ്ജ് ഹനുമാന്റെ അമ്മൂമ്മയാണ്"  .എന്നിട്ടെന്തായി?

നമുക്കൊരു അഹങ്കാരം ഉണ്ടായിരുന്നു. അഞ്ചാറ് തമിഴ് സിനിമ കണ്ട വിവരവും പത്താം ക്ലാസ്സു ഹിന്ദിയും  കൊണ്ട് ഇന്ത്യാമഹാരാജ്യത്ത്  എവിടെ പോയാലും കസറും എന്ന്..ഒന്നും ഇല്ലേല് കൊറേ ഇംഗ്ലീഷ് വച്ച് ജീവിക്കും എന്നു കരുതി. ഒരൊറ്റ ഓട്ടോക്കാരനും ഇംഗ്ലീഷ് പോയിട്ട് ഹിന്ദി പോലും  മനസിലാവില്ലെന്നും എന്‍റെ തമിഴ് കേട്ട് തമിഴ്നാട് പൊട്ടിച്ചിരിക്കുമെന്നും സ്വപ്നത്തില്‍ പോലും നോം കരുതിയില്ലാ!

പിന്നെ കുറച്ചു കാര്യങ്ങള്‍ പഠിച്ചു:
 1) പണി കഴിഞ്ഞു വീട്ടില്‍ വന്നിട്ട് കുക്ക് ചെയ്തു കഴിക്കും എന്നൊക്കെ വിചാരമുണ്ടെങ്കില്‍ നേരാവണ്ണം cooking അറിയണം. ഈ cooking എന്നുള്ളത് പെണ്ണായതു കൊണ്ട് free package offer ആയി വരണം എന്നു നിര്‍ബന്ധം ഒന്നും ഇല്ല. ഇനി പരീക്ഷണങ്ങള്‍ നടത്തണം എന്നുണ്ടെങ്കില്‍ ശനിയാഴ്ച നടത്തുക.ഒന്നും ഇല്ലേല്‍ ഞായറാഴ്ച അവധിയാണല്ലോ ! പിന്നെ പരീക്ഷണങ്ങള്‍ക്ക് വിധേയരാകാന്‍ തയാറായ  roommates അവസാന നിമിഷം കാലു മാറാന്‍ സാധ്യത ഉണ്ടെങ്കില്‍ ,മുഴുവന്‍ തനിയെ തിന്നാന്‍ ready ആകുക.

2)ഫ്ലാറ്റ്, ഹോസ്റ്റല്‍ തുടങ്ങിയവ എന്നിവയെ കുറിച്ച് വലിയ സങ്കല്പങ്ങള്‍ ഇല്ലാതിരുന്നാല്‍ കാശു അത്രേം ലാഭം.കൊഴപ്പമില്ല..സങ്കല്പ്പത്തിനോത്ത ഒന്ന് രണ്ടെണ്ണം കണ്ട്‌ rent , deposit തുടങ്ങിയവ അന്വേഷിച്ചു കഴിയുമ്പോള്‍ സങ്കല്പങ്ങള്‍ ഒക്കെ പതിയെ പതിയെ ഇല്ലാതായിക്കോളും.കൊറേ ഫ്ലാറ്റിനു മുട്ടന്‍ വാടക കേട്ട് മടുത്തിരിക്കുമ്പോ കയ്യില്‍ ഒതുങ്ങും പോലെ സ്വപ്നസൌധം വന്നുപെട്ടാല്‍ ഉറപ്പിച്ചോളൂ..അതില്‍  എന്തോ കൊനഷ്ടൊണ്ട്..
(  ആയ കാലത്ത് പാട്ട് സംഗതി പോകാതെ പഠിച്ചിരുന്നു എങ്കില്‍  നാട് മുഴുവന്‍  ഫ്ലാറ്റു തിരഞ്ഞു നടക്കേണ്ടി വരുമായിരുന്നോ??)

3)ഒന്നര മണിക്കൂറു യാത്ര എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാല്‍ ഇവിടെ ഉള്ളവര്‍ക്ക് പുല്ലാണ്.വീട്ടില്‍ എത്തുമ്പോള്‍ മണി എട്ടാകും എന്നു പറഞ്ഞാ ഇവിടെ ഒക്കെ  മറു ചോദ്യം "അപ്പൊ അടുത്താണ് അല്ലെ?" എന്നാണ്

4)KFC, Pizzahut, Dominos, CCD, ഇങ്ങനെ പലതും സിറ്റിയില്‍  എവിടെയൊക്കെ  ഉണ്ടെന്നു ഗൂഗിള്‍ മാപ്പില്‍ നോക്കി കണ്ട്‌ പിടിച്ചു വച്ചോണ്ട് ഇരിക്കത്തെ ഉള്ളൂ. കമ്പനി ബസ്സില്‍ ഒടിഞ്ഞു തൂങ്ങി ഇരുന്നു പോകുമ്പോള്‍ കണ്ണ് നിറയെ കണ്ടോളൂ വേണമെങ്കില്‍ .. പോകാനേ കുറച്ചു യോഗം വേണം, യോഗം .

5)" എടെ , ഈ weekend നമുക്ക് അടിച്ചു പൊളിക്കണം..ഒന്നും ഉണ്ടാക്കേണ്ട, പുറത്തു പോയി കഴിക്കാം"..ആറ്റുനോറ്റു കിട്ടുന്ന ശനിയാഴ്ച പുറത്തു പോകാന്‍ പോയിട്ട് കട്ടിലിന്നു എണീക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ല..പിന്നെയാ!

6) വെണ്ടയ്ക്ക ,ഉപ്പുമാവ് തുടങ്ങിയവ തൊടില്ല കഴിക്കില്ല എന്നൊക്കെ പറയുന്ന  പലരും അതൊക്കെ മൂന്നു നേരോം കഴിക്കേണ്ടി വരും.

7 )കോളേജില്‍ പഠിക്കുമ്പോ പേരിനു പോലും ഒന്ന് തോറ്റിട്ടില്ലേല്‍ അഹങ്കരിക്കേണ്ട.ട്രെയിനിംഗ് സമയത്തിന് അതിനു ധാരാളം അവസരങ്ങള്‍ ഉണ്ട്.

8 )നമ്മള് കിഡ്നി ഉപയോഗിച്ച് കഷ്ടപ്പെട്ട് കോഡ് എഴുതി ഉണ്ടാക്കി വരുമ്പോ അത് അടിച്ചോണ്ട് പോകാന്‍ ‍ചുക്കും ചുണ്ണാമ്പും ഇംഗ്ലീഷും  അറിയാത്ത കൊറേ സാധനങ്ങള്‍ നിപ്പോണ്ടാകും. തമിഴരും ഹിന്ദിക്കാരും മലയാളികളും എല്ലാരും കണക്കാ. അപ്പൊ നമ്മള് വിചാരിക്കും "കൊണ്ട് പോ മക്കളെ കൊണ്ട് പോ..ഇത് എന്താ എങ്ങനെയാ എന്നൊക്കെ ചോദിക്കുമ്പോ നീ ഒക്കെ മൂക്കുകൊണ്ട്‌ ക്ഷ ഞ്ഞ ജജ്ജ ഞഞ്ഞ വരക്കും".. എന്നാ presentation‍ നേരത്ത് അവന്റെ ഒക്കെ വായിലെ നാക്കിന്റെ നീളം കൊണ്ട് ടീം ലീടിനെ കയ്യില്‍ എടുക്കുമ്പോള്‍ തോന്നും..:"ഈശ്വരാ ഞാന്‍ ആണോ അതോ അവനാണോ ഇതൊക്കെ ചെയ്തെ?" അങ്ങനെ അന്ധാളിച്ചു നിക്കുമ്പോ CEO ലവന്റെ പൊറത്ത് തട്ടീട്ടു പറയും " എനിക്ക് പിറക്കാതെ പോയ മകനാണ് നീ..നിന്റെ കിഡ്നി അപാരം"..

9 ) വലിയ വലിയ കമ്പനികളില് മുട്ടന്‍ ഇംഗ്ലീഷ് ആണെന്നൊക്കെ സങ്കല്‍പ്പിച്ചു ചെല്ലുകയാണെങ്കില്‍ മിക്കവാറും നല്ല തോതില്‍ ശശി ആയി കിട്ടും. ആള്‍ക്കാര്, അതായതു വലിയ വലിയ ടീം ലീഡ്സ് വരെ തമിഴില്‍ വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞു മനുഷ്യനെ വെറുപ്പിക്കും. .ഇതിപ്പോ ചെന്നൈയില്‍ ഉള്ള മിക്ക MNCകളിലും ഇത് തന്നെയാണ് സ്ഥിതി എന്നു കേള്‍ക്കുന്നു.ഭൂരിഭാഗം തമിഴര്‍ ആയതു കൊണ്ട് അവര്‍ അവരുടെ ഭാഷ അങ്ങ് ഒഫീഷ്യല്‍ ലാംഗ്വേജ് ആയി പ്രഖ്യാപിക്കും. തമിഴരുടെ ഈ approach നു ബദല്‍ ആയി അപ്പൊ പഞ്ചാബികള്‍ അവരുടെ സ്വന്തം ഗ്രൂപ്പ്‌ തുടങ്ങും, പിന്നെ ദില്ലിക്കാരുടെ ഗ്രൂപ്പ്‌ വേറെ. മലയാളികള്‍ വേറെ. ഭാഷ ഗ്രൂപുകളില്‍ പെടാന്‍ താത്പര്യം ഇല്ലാത്ത ചില മഹത് വ്യക്തികള്‍..അതായതു നോമും നമ്മുടെ പ്രിയ ബംഗാളി സഖിയും വേറെ!

പക്ഷെ കാര്യങ്ങള്‍ മോശം ഒന്നുമല്ലാട്ടോ!
 അതി രാവിലെ ഞാന്‍ ഞാന്‍ തന്നെയാണെന്ന് എന്നു തെളിയിക്കാനുള്ള വള്ളി വച്ച പടവും തൂക്കി ബസ്സില്‍..ഓ സോറി..ഷട്ടിലില്‍ കേറി ഇരിപ്പുറപ്പിക്കുക.ഒന്നുറങ്ങി എണീക്കുമ്പോഴേക്കും ഓണം കേറാമൂലയില്‍ എവിടെയോ തലയുയര്‍ത്തി നില്‍ക്കുന്ന കമ്പനി കെട്ടിടത്തിനു മുന്നില്‍ എത്തുകയായി.പടം കാണിച്ചാല്‍ തുറക്കുന്ന വാതിലുകളും, കണ്ണെത്ത ദൂരത്തോളം കംബൂട്ടരുകളും അതിന്റെ മുന്നില്‍ നിന്ന് ആളുകള്‍ എണീക്കാതിരിക്കാന്‍ antarticaയെ തോല്‍പ്പിക്കുന്ന തണുപ്പില്‍ ACയും  ..ആകെ കൂടെ ഒരു കൌതുക ലോകം.രാവിലെ കംപൂട്ടെരില്‍ കേറി തന്ന ജോലി ഒക്കെ തോടങ്ങുക.ഒഴിവു നേരത്ത് ഓഫിസ്-ചാറ്റ് തുറക്കുക.നമ്മെ പോലെ കന്നട നാട്ടില്‍ ബോറടിച്ചിരിക്കുന്ന സഖാക്കളോട് ബോറടിയുടെ പുതിയ തലങ്ങളെ കുറിച്ച് കത്തി അടിക്കുക. അങ്ങനെ ഇരിക്കുമ്പോ ഉച്ചയായി. ഉച്ചക്ക് ഉണ്ണാന്‍ ഒരു ഒന്നൊന്നര cafeteria. തിന്നു മടുക്കില്ല.അങ്ങനെ അങ്ങോട്ട്‌ തിരിഞ്ഞ് ഇങ്ങോട്ട് തിരിഞ്ഞ്‌ അതും ഇതും  ചെയ്ത് നിക്കുമ്പോ വൈകുന്നേരം ആയി .ഷട്ടിലില്‍ കേറി വീണ്ടും ഒന്നുറങ്ങുമ്പോള്‍ വീടെത്തി. വേണേല്‍ ഒന്ന് കുളിച്ചിട്ടു ആ ഉറക്കം തുടരുക.ശനിയാഴിച്ച അബദ്ധത്തില്‍ എങ്ങാനും രാവിലെ എണീറ്റാല്‍ കറങ്ങാന്‍ പോകാം. അതിനൊന്നും സ്ഥലത്തിന് ഒരു പഞ്ഞവും ഇല്ല.പിന്നെ സഹപ്രവര്‍ത്തകരെ പറ്റി..ഒരു രണ്ടു തവണ തേക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ കാര്യങ്ങളുടെ കെടപ്പ് മനസിലാകും. കൂടുതല്‍ കമ്പനി അടിച്ചു പഞ്ചാര അടിച്ചു നിക്കുന്നവരെ ഒക്കെ ഭാഷാ ദേശ വ്യത്യാസം ഇല്ലാതെ സൂക്ഷിക്കാന്‍ പഠിക്കും.


അടിക്കുറിപ്പ്: കൂടെ വന്നവര്‍ പലരും ജീവിതം മടുത്തെന്നു പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. പക്ഷെ എനിക്കിത് വരെ അങ്ങനെ ഒരു മടുപ്പ് തോന്നി തുടങ്ങിയില്ല. മറിച്ചു ഈ വക വര്‍ത്തമാനം കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ പുച്ച്ജമാണ് തോന്നുന്നത്. ജോലിയില്‍ കേറുന്നതിനു മുന്നേ തന്നെ ജോലി മടുത്തെങ്കില്‍ നീ ഒക്കെ എന്തിനു വന്നു ഹെ?  ഒരു മൂന്നു മാസം കൂടെ കഴിയുമ്പോള്‍ കഥ എന്താകുമോ എന്തോ??

Attention Flatmates: Wash your dishes.

Today I went out shopping with my room-mates/colleagues and blew a part of my salary on cloths shoes and accessories..Reached home around 9 all excited about trying everything on and Voilà...The cook hasn’t come, so no food;plus the maid hasn't come, so all the dishes from the past 2 days r still in sink (we don’t cook but our 3 other flat mates do), the flat is a bloody STINK HOLE and my flat mates are simply sitting there saying "we will scold the maid when she comes tomorrow"..Well, what about your bloody dishes that r in the sink stinking the place up??Starting from 10 pm, I started washing the #@% dishes, even though none of them were mine..out of sheer disgust..HOW THE BLOODY HELL CAN PEOPLE SIT AND EAT IN THE SAME ROOM AS A PILE OF DISHES FROM 2 DAYS AGO??? This is so not how I am brought up! I washed dishes till 11.40 and then to frustrate me even more the $&^$)* sink started leaking and water started flowing onto the kitchen..I have thrown the rest of the dishes in kitchen sink..I've just come back to my room after washing my cloths and taking a bath and its 2 am.I am done..As soon as the agreement for this place is outdated, am finding my own place.Given a chance, I can live alone way better than this .

അശിമ്പന്‍

ഏതാണ്ട് രണ്ടു പതിറ്റാണ്ട്  മുന്‍പുള്ള കഥയാണിത്. വീട്ടില്‍ ഒരു നൂറു വട്ടം പറഞ്ഞു കേട്ടുള്ള ഓര്‍മ്മയെ സത്യത്തില്‍  എനിക്കുള്ളൂ.എങ്കിലും എഴുതിക്കളയാം.

എനിക്ക് രണ്ടു വയസോ മറ്റോ ഉള്ളപ്പോള്‍ ഞാനെന്ന  പൊന്നോമന ഒറ്റപുത്രിയെ (എന്‍റെ ഏകാന്തതയെ തകര്‍ക്കാന്‍ വന്നെത്തിയ മഹതിയുടെ ജനനത്തിനു കുറച്ചു മുന്‍പേ ആണ് കഥ )  വീട്ടുകാര്‍  ലെനിന്‍ ബാലവാടിയില്‍ ചേര്‍ത്തു . ഓരോ ദിവസവും‍ വീട്ടില്‍ എത്തിയാല്‍  അന്നത്തെ സകല കാര്യങ്ങളുടെയും റിപ്പോര്‍ട്ട്‌  വള്ളിപുള്ളി വിടാതെ എനിക്കറിയാവുന്ന വാക്കുകളും സര്‍വവിധ ആംഗ്യ വിക്ഷേപങ്ങലോടും കൂടി ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ അവതരിപ്പിക്കും.  എന്‍റെ വര്‍ത്തമാനം കേള്‍ക്കാന്‍ അച്ഛനും അമ്മയും അമ്മമ്മയും അച്ഛച്ചനും  ഇളയച്ഛനും  അമ്മായിയും  എല്ലാരും ചുറ്റും   കൂടിയിരിക്കും. ആദ്യത്തെ കണ്മണി ആയതിന്‍റെ   ഒരു ഗുണമേ!! ഞാന്‍ പറയുന്ന കഥകളില്‍ നിന്ന് 'അച്ചോതിസ്‌' അശ്വതി. എസ്‌ ആണെന്നും  'അരുന്‍പിശാശു' അരുണ്‍  പ്രകാശും ആണെന്നും   വീട്ടുകാര്‍ ഊഹിച്ചെടുത്തിരുന്നു. മിക്ക ദിവസത്തെ  കഥകളിലും തല കാണിച്ചിരുന്ന ഒരു പേര് ; അത് മാത്രം എന്താണെന്നു ഊഹിക്കാന്‍ ആര്‍ക്കും പറ്റിയിരുന്നില്ല.'അശിമ്പന്‍'- അവനാണ് നമ്മുടെ കഥ നായകന്‍. മിക്ക ദിവസവും കക്ഷി കഥാനായകന്‍ ആകാന്‍ കാരണമുണ്ട് കേട്ടോ! ലെനിന്‍ ബാലവാടിയിലെ കൊച്ചുതെമ്മാടിയും ഗുണ്ടപ്പീസുമായിരുന്നു ഈ മഹന്‍.അന്നന്നു അശിമ്പന്‍  അടിക്കുകയും  പിച്ചുകയും തള്ളിയിടുകയും ചെയ്ത നിര്‍ഭാഗ്യവാന്മാരുടേയും  നിര്‍ഭാഗ്യവതികളുടെയും ലിസ്റ്റ് എന്‍റെ ഡെയിലി റിപ്പോര്‍ട്ടിന്റെ ഒരു മെയിന്‍ ഭാഗമായിരുന്നു. അശിമ്പന്‍റെ യഥാര്‍ത്ഥപേര് എന്താണെന്നു ഊഹിക്കാന്‍ കുറെ നാള്‍ എല്ലാരും ശ്രമിച്ചു.അവന്‍റെ  ഓരോരോ  ലീലാവിലാസങ്ങളെ കുറിച്ച് കേട്ട് ഒരിക്കല്‍ അച്ചാച്ചന്‍ ഒരു നിഗമനത്തില്‍ എത്തി. "ഇവന്‍ തനി ശുംഭനാണല്ലോ, അതാണ് അവനു ആ-'ശുംഭന്‍' എന്നു വീട്ടുകാര് പേരിട്ടത്". അങ്ങനെ അശിമ്പന്‍ ശരിക്കും അശിമ്പന്‍ തന്നെ ആയിരിക്കും എന്നു എല്ലാരും വിശ്വസിച്ചു തുടങ്ങിയ കാലത്ത്, ഒരു ദിവസം വൈകുന്നേരം എന്നെ വിളിക്കാന്‍ അമ്മ ബാലവാടിയില്‍ വന്നപ്പോള്‍ ഗേറ്റ്-കീപേര്‍ അമ്മാവന്‍ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഓടി വന്നു.
"ഇന്ന് അപ്പി ഇവിടൊരു കലക്ക് കലക്കി ക്യേട്ടോ" അമ്മാവന്‍ തനി തിരോന്തോരം ഭാഷയില്‍ തട്ടി.
"ലവന്‍റെ  കുറുക്ക്  തല്ലിതകര്‍ത്തില്ല്യെ  അപ്പി".
 പൊന്നോമന പുത്രിയുടെ നല്ലനടപ്പിനെ കുറിച്ചുള്ള പുകഴ്ത്തലുകള്‍ മാത്രം കേട്ടിട്ടുള്ള അമ്മ ഒന്ന് ഞെട്ടി.ഒരിക്കല്‍ പോലും ഞാന്‍ ആരെയും ഉപദ്രവിച്ചതായോ വഴക്കുണ്ടാക്കിയതായോ അമ്മ കേട്ടിട്ടില്ല. അതില്‍ അമ്മ വല്ലാതെ അഭിമാനിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.ആ അഭിമാനത്തിനൊരു ക്ഷതമാണ് പറ്റിയിരിക്കുന്നത്.അമ്മ എന്നെ കണ്ണുരുട്ടി. ഒട്ടും സമയം കളയാതെ ഞാന്‍ കഥയുടെ ചുരുളഴിച്ചു. നടന്നത് ഇങ്ങനെ:- പതിവുപോലെ തന്റെ ഗുണ്ടായിസവുമായി ബാലവാടിയില്‍ എത്തിയ ആശിമ്പന്‍ വികൃതിത്തരവുമായി അന്ന് ചെന്നത്  അച്ചോതിസിന്‍റെ അടുത്തായിരുന്നു. അവളുടെ കയ്യില്‍ നിന്ന് കളിപ്പാട്ടം തട്ടിപ്പറിക്കാന്‍  അവന്‍ നടത്തിയ ശ്രമം  കലഹത്തില്‍ കലാശിച്ചു. അച്ചോതിസ്‌ അശിമ്പനെ പിടിച്ചു തള്ളി.അശിമ്പന്‍ അച്ചോതീസിന്‍റെ മുടിപിടിച്ചു വലിച്ചു. അങ്ങനെ കലഹം കൊഴുത്തു നില്‍ക്കുന്ന നേരത്താണ് എന്‍റെ രംഗപ്രവേശനം- mediator ആയി. ആദ്യം രണ്ടുപേരോടും വഴക്ക് ഉണ്ടാക്കരുതെന്നൊക്കെ ഞാന്‍ നല്ലഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞു നോക്കി.ലോക സമാധാനം ആണല്ലോ അന്നും ഇന്നും നമ്മുടെ ലക്‌ഷ്യം. വാക്കാല്‍ ഉള്ള അനുനയനശ്രമങ്ങള്‍ പാളി എന്നു മനസിലായപ്പോള്‍  ഇരുവരെയും പിടിച്ചു മാറ്റാന്‍ ആയി എന്‍റെ ശ്രമം. ഞാന്‍ അച്ചോതീസു ഇറക്കിയ മറു-ഗുണ്ടയാണെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിച്ച ആശിമ്പന്‍ തിരിച്ചു തള്ളി.ഞാന്‍ മറിഞ്ഞു വീണു.നോക്കണേ ഒരു സമാധാനകംക്ഷിയ്ക്ക് നേരിടേണ്ടിവരുന്ന  പീഡനങ്ങള്‍. പിന്നെ ഞാന്‍ മുന്നും പിന്നും നോക്കിയില്ല.സമാധാനമോക്കെ വെടിഞ്ഞു. അവനെ കുനിച്ചു നിര്‍ത്തി അവന്‍റെ പുറം ഇടിച്ചു പൊളിച്ചു. എന്നിട്ട് ആയമ്മയോടു ചെന്ന് അശിമ്പനിട്ടു രണ്ടു പൊട്ടിച്ച കാര്യം ചെന്ന് പറയുകേം ചെയ്തു.പിന്നല്ല..നമ്മളോടാ കളി...
എന്‍റെ കഥകേട്ടു നിന്ന അമ്മയുടെ മുഖത്തെ  വേവലാതി കണ്ട്‌ ഗേറ്റ് കീപേര്‍ അമ്മാവന്‍ അമ്മയെ സമാധാനിപ്പിക്കാനായി പറഞ്ഞു
"അല്ല കുഞ്ഞേ, അപ്പിയായിട്ടു തുടങ്ങിയതല്ലന്നെ.ആ അശ്വിന്‍ പ്രേമിനിട്ടു ഒരണ്ണം പൊട്ടിക്കണമെന്നു ഈ ഞ്യാന്‍ പോലും നിരീച്ചിട്ടൊണ്ട്‌ .പിന്നെയാ!"
ആ വാചകം കേട്ട് അമ്മക്ക് ചിരി പൊട്ടി. അശിമ്പന്‍ അശ്വിന്‍ പ്രേം ആണെന്ന് അപ്പോഴാണ് അമ്മക്ക് പിടികിട്ടിയത്.

ഇപ്പോഴും വഴിയെ പോകുന്ന തര്‍ക്കങ്ങളൊക്കെ സോള്‍വാക്കാന്‍ പോയി  ഞാന്‍ തല്ലു മേടിക്കാറുണ്ട് എന്നും അവസാനം സമാധാനം എല്ലാം അവസാനിപ്പിച്ച്‌  രണ്ടു പൊട്ടിച്ചേച്ച്‌ തിരിച്ചുവരുമെന്നുമാണ് അമ്മയുടെ ഭാഷ്യം.

PS: അശ്വിന്‍ പ്രേമേ, നീ ഈ ലോകത്തിന്‍റെ ഏതെങ്കിലും കോണില്‍ ഗുണ്ടതരമോക്കെ അവസാനിപ്പിച്ച്‌ നല്ലവനായി കഴിയുന്നു എന്നു ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.

നിശബ്ദ ചിന്തകള്‍

"എപ്പോഴാ ട്രെയിന്‍?"
"രാവിലെ 7 .15  "
"പാക്കിംഗ് കഴിഞ്ഞോ?"
"നടക്കുന്നു."
"അമ്മയും അച്ഛനും സ്റ്റേഷനില്‍ വരുമോ?"
"ഉവ്വ്..രാവിലെ ഓട്ടോ പിടിച്ചു പോകാമെന്ന് വിചാരിക്കുന്നു"
"അവിടെ ചെന്നാല്‍? നിഖിലിനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ?പെട്ടി നീ മാത്രം പിടിച്ചാല്‍ ഒതുങ്ങില്ല"
"ഉവ്വ്. അവന്‍ വരും..."
കുറച്ചു നേരം മറുതലക്കല്‍ നിന്ന് ഒഴുകിയ നിശബ്ദതക്ക് കാരണം റേഞ്ച് പോയതാണ് എന്നാണ് ആദ്യം ഞാന്‍ കരുതിയത്‌.പക്ഷെ ആ നിശബ്ദതയില്‍ എവിടെയോ ഒരു വീര്‍പ്പുമുട്ടല്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു.
"...എന്തെ?"
"....എനിക്കെന്തോ പേടി ..അല്ല..ഒരു..ടെന്‍ഷന്‍"
"അവന്‍ സ്റ്റേഷനില്‍ വരുമല്ലോ. പിന്നെന്താ?" പറഞ്ഞതിന്റെ യഥാര്‍ത്ഥ അര്‍ഥം മനസിലാകാത്ത പോലെ ഞാന്‍ ചൊടിച്ചു.
"..അതല്ല...ഒരുപാട് കാശ് ചെലവാക്കിയ പോകുന്നെ..അവിടെ ചെന്നിട്ട്..."
"അവിടെ ചെന്നിട്ട് നന്നായി പഠിക്കുക.അല്ലാതെ ഒന്നും ഇല്ല .പഠിക്കാനാ  പോകുന്നെ എന്നോര്‍ക്കുക. "
എന്‍റെ ഉത്തരത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന കര്‍ശനസ്വരം അല്ല അവന്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചതെന്നു എനിക്ക് തോന്നി. അവന്‍ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ഞാനും ഒന്നും പറയാതെ ഫാനിലോട്ടു നോക്കി കിടന്നു. ഈ നീണ്ട നിശബ്ദതകള്‍ ഇല്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ ചില സംഭാഷണങ്ങള്‍ എന്ത് അര്‍ത്ഥരഹിതമാകുമായിരുന്നു....free A2A കോളുകള്‍ക്ക് സ്തുതി!

"അണ്ണാ.."
"hmmm .. ?"

എന്തൊക്കെയോ പറയണമെന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സെന്റി തുടങ്ങിയാല്‍ ചിലപ്പോള്‍ ഒരുപാട് നേരം സംസാരിച്ചിരിക്കും. ഇപ്പോഴേ രാത്രി ഒരുപാട് വൈകിയിരിക്കുന്നു.Atleast for normal people. ഞാന്‍ ഒറങ്ങാന്‍ നേരം ഇനിയും വൈകണം. അത് അണ്ണനും അറിയാം.ഈ കഴിഞ്ഞ ഒരു വര്ഷം ഉറക്കമില്ലാത്ത  കുറച്ചധികം രാത്രികള്‍ ഞങ്ങള്‍ ഫിലോസഫി അടിച്ചു നശിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. രാത്രിയുടെ നിശബ്ദത മടുക്കുമ്പോള്‍, വേണ്ടാത്ത ആത്മ അവലോകനങ്ങള്‍ മനസ്സ് വെറുപ്പിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോള്‍ പലപ്പോഴും എന്‍റെ get-away ആയി മാറിയിരുന്നു അണ്ണന്‍.  മണ്ടന്‍ തമാശകളില്‍ തുടങ്ങി അവന്റെ സംഭാഷണങ്ങള്‍ കുട്ടിക്കാലത്തെ ഓര്മകളിലേക്കും  പഴയ കൂട്ടുകെട്ടുകളുടെ കത്തിക്കരിഞ്ഞ അവശിഷ്ടങ്ങളിലെക്കും lower middle-class കുടുംബത്തിന്‍റെ ദൈനംദിനദുഖങ്ങളിലേക്കും ഒക്കെ പറക്കുമ്പോള്‍, വേറേതോ ലോകത്തെ കുറിച്ചുള്ള കഥകള്‍ കേള്‍ക്കും പോലെ ഞാന്‍ കേട്ടിരുന്നിട്ടുണ്ട്; യുനിവേര്സിടി പരീക്ഷയുടെ തലേന്ന് രാത്രി, ഇതുവരെ വായിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഭാഗങ്ങള്‍  ഫോണിലൂടെ വായിച്ചു പഠിച്ചെടുത്തു  ജയിച്ചിട്ടുണ്ട് ഞങ്ങള്‍; അവസാന വര്‍ഷ  റിസള്‍ട്ട്‌ വന്നപ്പോ.. ജയിച്ചെന്ന് കേട്ട് അവന്‍ തുള്ളി ചാടിയപ്പോള്‍.. സന്തോഷം സഹിക്കവയ്യാതെ ഞാന്‍ പൊട്ടികരഞ്ഞിരുന്നു. (അത് കണ്ട്‌ എന്‍റെ അനിയത്തി  ഞാന്‍ തോറ്റു എന്നു വീട്ടുകാരോട് പോയി ഒതികൊടുത്തു.)  ഒരു വര്ഷം കൊണ്ട് എത്ര എത്ര ഓര്‍മ്മകളാണ്.അണ്ണനും പെങ്ങമ്മാരും ആരാമത്തിലെ ബാക്കി 'gang'ഉം ഇല്ലാതെ ഒരു ദിവസം പോലും ഇല്ലായിരുന്നു കഴിഞ്ഞ ഒരു വര്‍ഷത്തെ എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍. ആ ജീവിതത്തിലെ ഒരാള് വിട്ടു പോകുമ്പോ..

ശേ, കണ്ണീരിനു മൂക്കോലിപ്പിക്കലിനും ഒക്കെ scope ഉള്ള ഒരു വിടചൊല്ലല്‍ ഒന്നും അല്ല ഇത്.  ഒരു പത്തു വര്ഷം മുന്നേ ആയിരുന്നെങ്കില്‍ 'ഇനി ഒരിക്കലും കണ്ടുമുട്ടിയില്ലെങ്കിലോ'  എന്നാ ഭീതിക്ക് വക ഉണ്ടായിരുന്നു.ഇതിപ്പോ അവിടെ എത്തി പുതിയ sim എടുക്കുന്ന വരെയേ ഉള്ളൂ റോമിംഗ് എന്ന തടസ്സം . അത് കഴിഞ്ഞാല്‍ എന്താപ്പോ വ്യത്യാസം?
പെരിങ്ങമല ആണെങ്കിലും സെകെന്ദ്രബാദ് ആണെങ്കിലും ശബ്ദം അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഒഴുകും.
നിശബ്ദതയും..
പക്ഷെ ദൂരവും സമയവും ഒരു സമവാക്യത്തില്‍ ഒരുമിച്ചു പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടാല്‍ അത് വേഗതയുടെ മാത്രമല്ല മറവിയുടെയും സമവാക്യമാകാം എന്നു ഒന്നിലധികം അനുഭവങ്ങള്‍ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

 എന്താ ഇപ്പൊ ഞാന്‍ പറയാന്‍ വന്നത്?? ചിന്തയുടെ മലവെള്ളപ്പാച്ചിലില്‍ ഒഴുക്കന്റെ തുടക്കം എവിടെ നിന്നായിരുന്നെന്നു മറന്നു.

"പോയി പായ്ക്ക് ചെയ്തു തീര്‍ക്ക്‌.."
"ശരി....ബൈ"
ആ ബൈയിലെ  അന്തിമ ധ്വനി എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചു..
"..ഞാന്‍ രാവിലെ സ്റ്റേഷനില്‍ വരും ..അപ്പൊ പറയാം"
"..ബൈ.."
പിറ്റേന്ന് രാവിലെ platform 3 യില്‍ ഞാന്‍ ഓടിയെത്തുമ്പോഴേക്കും വണ്ടി നീങ്ങി തുടങ്ങുമെന്ന്  അവനു അറിയാമായിരുന്നു എന്നു തോന്നുന്നു.

ഞാനും പഠിച്ചേ!!

അത്ഭുതം! മഹാത്ഭുതം!! മടിച്ചിപ്പാറു അമ്മിണി തന്റെ ബ്ലോഗ്ഗിനെ തിരിഞ്ഞുനോക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചിരിക്കുന്നു.അതും പോര പുതിയതൊന്നു ശ്രമിച്ചു നോക്കാനും ഭവതി സമയം ചിലവഴിച്ചിരിക്കുന്നു...അതെ, അങ്ങനെ അക്കയുടെയും അക്കെടെ കുഞ്ഞനിയത്തിയുടെയും  ബ്ലോഗ്ഗുകള്‍ വായിച്ചും അവര്‍ കാട്ടിതന്ന  മറ്റു ചില മഹാത്ഭുതങ്ങള്‍ (ചാണ്ടിക്കുഞ്ഞിന്റെ തെണ്ടിതരങ്ങള്, ‍കരിങ്കല്ല്  etc) കണ്ടും  അസൂയയും കുശുമ്പും മൂത്ത് ഞാനും മലയാളത്തില്‍ എഴുത്ത് (അല്ല  കുത്ത്) തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.ഈ മഹത് അവസരത്തില്‍ ‍എന്‍റെ  മാതാശ്രീക്കു ആറ് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ് ഒരു മാര്‍ച്ച്‌ മാസപ്പുലരിയില്‍ പറഞ്ഞ അതെ വാചകമേ പറയാനുള്ളൂ." അമ്മിണിക്കുഞ്ഞേ, നിനക്ക് 'കോഴിക്കോട്' എന്നുള്ളത് 'കേഴിക്കാട്‌' എന്നെഴുതി അത് 'കോഴിക്കൂട്' എന്ന് തിരിച്ചു വായിച്ച ചരിത്രമാ ഉള്ളതാ..മാതൃഭാഷയെ നാണം കെടുത്താതെ എഴുതണേ !".
അമ്മ അങ്ങനെ പറഞ്ഞ പ്രമാണിച്ച് ഇന്ന് ബ്ലോഗ്ഗ് അവധിയാ..ഹര്‍ത്താല്‍..
സത്യം പറഞ്ഞാല്‍ ഇന്നിപ്പോ എഴുതാന്‍ ഒന്നുമില്ല ! (As usual)..പക്ഷെ നാളെ ചൂടോടെ എഴുത്ത് പുനരാരംഭിക്കും എന്ന് നോം പ്രതിജ്ഞ* ചെയ്യുന്നു.

*Conditions apply-ഈ ഓഫര്‍ രാവിലെ നേരത്തിനു എണീറ്റാല്‍ മാത്രം!

കൃതജ്ഞത : ടൂഷന്‍ എടുക്കുന്നതിനിടയില്‍ വിളിച്ചു ശല്യപ്പെടുത്തിയിട്ടു പോലും, എല്ലാരും മലയാളത്തില്‍  ടൈപ്പ് ചെയ്യുന്നതിന്റെ ഗുട്ടന്‍സ് പറഞ്ഞുതരാന്‍ മനസ്സുണ്ടായ ഏട്ടന്!

Shakespearian love and a swallowed fly

Ferdinand: “Wherefore weep you?”
Miranda: “At mine unworthiness, that dare not offer
What i desire to give; and much less take
What i shall die to want. But this is trifling;”
“Oh god, thats so weak. How much inferiority complex can a person have!”: she started. “I guess when you live on a deserted island with only your old pops for company; a girl oughta think of herself pretty low.”
“hmm..”I pretended to agree.
“I don’t think they had any mirrors... or toilet paper for the matter.....”
Crap! Is she going to shut up at all? She is ruining the mood . It was all so perfect. The teacher’s soft voice reciting Shakespeare, the quite breeze entering through the window on this side of the class and leaving, the double-hour-after-lunch lull in the air... Not only did it provide a cover for my being a hopeless romantic, but also made the annoyingly big guy in the middle section of the class fall asleep flat on his desk. May be you wouldn’t understand why his falling asleep would add up to the perfection, unless you are sitting in one corner wishing to glance, unobstructed-ly and secretly, at a person at the other end. As if blocking the line of sight wasn’t enough, the annoying guy- the ‘obstruction’- would also grin back occasionally, thinking he was the one who was being glanced at (ya right!). But today it was all so perfect...until she started rattling on. May be the teacher will notice and shut her up for good.
Stupid girl! Miranda dint have inferiority complex. She was in love and didn’t know if she worthy to be in. ‘i shall die to want’- i think i will die if denied..ah the fear of rejection..how it all made sense.
“Oh this is just plain boring...” She started again. She is not gona shut up is she?
“hmm..”
“oh my god! You don’t actually like this mushy romance do you?”Her eyes narrowed.
“eh?..what?..no..are you kidding? I am just sleepy..You know...”I mumbled
“oh! For a moment it seemed like you were all into it!.. you know what would have made this thing more interesting? ..”She went on and I barely listened
Miranda: “and all the more it seeks to hide itself,
The bigger bulk it shows... “
When you try hard to hide your feelings more and more conspicuously it will just keep showing more and more.Was that a friendly advice from Shakespeare? I threw a quick glance at her face. Nah! She seem to have bought it. I was safe for now to throw another stolen glance at..oh great! the ‘obstruction’ is awake.. Aaargh!
The bell rang, shattering many dream clouds! The class started emptying into the corridor for break time! It’s always better to stick to her and the crowd. That way it will seem like you are in a conversation, giving you liberty to observe everything around you conspicuously! I walked besides her, pretending to listen to the conversation toward the door! Suddenly my stomach did a somersault; even with my eyes looking forward I could see his head turn in this direction as we walked past! Was he pretending to listen to the conversation ‘obstruction’ was having with him? Everything went black in my head! Did I stop walking or was I still walking? The door is coming closer. So I must be still walking. My heart has definitely stopped! My fingers were numb and blood was rushing into my face! It felt like Muse was playing ‘Supermassive Black hole’ just for me in my head! The minute I was out in the corridor, I clapped my hand to my heart and gasped for breath so loud that for once she stopped talking and turned to look at me.
I could feel my fingers again..I could hear my heart beat again, though faster than it should be. She was still staring wide eyed, waiting for some kind of explanation
“er...I..I swallowed a fly.” Wow! Quick thinking!
“oh. Are you ok?” She bought it.
“ya..I am” I sighed with relief.
“That was pretty funny what you did..I thought you had a heart attack or something..that expression on your face..it was really funny..” She started giggling loudly.I just smiled.
“What was funny?” His voice came from behind. Everything went black again. I wheeled around to face him..But I couldn’t see anything. I couldn’t hear anthing..NUMB!
“Oh!..she swallowed a fly” She giggled on!
GREAT! Nice going .. swallowing flies. Just the kinda impressive thing I was looking for.. Would make him fall head over heels for you..Oh the HORROR..I should say something
“I..dint swallow it..it sorta..flew into my throt..coughed it out...gone”
NICE! Am worse than Ross (FRIENDS episode 7.19, The One With Ross’s and Monica’s cousin Cassie).
“You said you swallowed it”, She said questioningly. I cant believe it! she is being dumber than usual.
“Well, I didn’t...” I said shortly, my voice faltering. I could feel some uncalled for tears welling up.
AWKWARD SILENCE..
“Hmm..Well..er..I think break is over. You ladies should get in”, He said and turned around to walk back into the class.
My head was spinning. I could feel blood oozing out of the bullet hole in my heart! Ah...The horror!
“So you dint actually swallow it?” I just ignored her.

THE END OF AN ERA

My life as a B. tech student is ending. Nowadays so many messages saying 'these 4 years won’t come back' are forwarded, so many flowery sentences trampling our the same sentiments. It makes me wonder...

You see I dint feel ANYTHING at the end of 10th..because I was soo looking forward to what came after with such hope that I dint actually understand the whole deal about the farewell and the crying and all .I thought- ‘We are all Gona be around in the same city and we all have telephone numbers, so what’s the deal??’ But then I didn’t know that I was this lazy. Now I’ve almost completely lost contact with even my closest closest pals of 6 years. Couple of them still make it a point to call me at 6 am on my birthday like they used to, filling me with so much regret and sadness especially since I (being the Lazy ass I am ) have forgotten their birthdays for the last 3 years. I’ve lost my 10th class photo. I don’t remember names. I am a horrible person. Every time my still in touch friend calls and tells all about the others I feel so horrible for not being the person who does call them all.12th standard was another story. Since I was one of the new people is school I can’t say I bonded much over that two year. Still at the end, there were promises to keep in touch and never to forget. By that time everyone had cell phones. So I thought come on, how difficult can it be this time? And now they are just contacts in my mobile...Honestly I have totally forgotten what my friends were like.

Sometimes, when I see their names in my contact list I just wish I could remember how it was to be with them. I sure used to like them a lot but I've totally lost that feeling. I just don’t remember..When I hear of people going to CCD and all to hang out with their old friends and share, about ppl going to school to refresh memories, I just don’t feel like it..maybe I dint have that memories to go back to. i've very rudely forgotten my friends from school...forgotten names I used for 6 year. I think there must be something wrong with me..

So will there 4 years and the friendships be any different?

Well there are some good things. These 4 years have given me far more life experiences than all my school life put together. There are so many memories..It wasn’t just all studying... Actually it was more than just studying that happened these 4 years. These four years were all about reinventing yourself, throwing away the inhibitions (and a bit of dignity), learning new things (everything other than what’s prescribed by the syllabus), bunking to discover the delights of this small city, those stupid crushes , nonstop teasing, gossiping, long phone calls, silly fights, serious fights, finding new levels of friendship, making mistakes, celebrations, birthday surprises, combined slacking, planning tour after tour after tour, group messages, trips to the university, trying to leak the results, praying to get the exam dates postponed, taking photos of every stupid thing, sitting in class and listening for voices calling out ‘on strike’, researching on how to pass without studying the whole subject, begging for sessionals, coming out of the exam hall after the last series exam to see everyone waiting at the canteen and understanding that all those msgs were written my ppl who have felt the exact same way..College was a fresh beginning for me.It had its ups and downs..but the overall average is a +ve value that touches a hundred.From October 4th 2006 till date I enjoyed my life thoroughly..And I hope I remember this feeling for a long long time..